Την Ουγγαρία έχω τώρα για λιμάνι
και το χωριό μου τ’ ονομάζουν Μπελογιάννι
μα πάντα ζω μ’ ένα σκοπό
να’ ρθω στον τόπο π’ αγαπώ
Να’ φτανε ο Δούναβης μέχρι την Ελλάδα
σ’ ένα ποταμόπλοιο να μπω μια βραδιά
να ζεστάνω την καρδιά λίγο στη λιακάδα
γιατί έχει πάντοτε μαύρη συννεφιά
μαύρη συννεφιά μαύρη συννεφιά
Τριάντα χρόνια μοναχός στη Βουδαπέστη
πότε θ’ ακούσω το γλυκό Χριστός Ανέστη
κι απ’ τπου χωριού μου τον παπά
γλυκιά καμπάνα να χτυπά
Να’ φτανε ο Δούναβης μέχρι την Ελλάδα
σ’ ένα ποταμόπλοιο να μπω μια βραδιά
να ζεστλανω την καρδιά λίγο στη λιακάδα
γιατί έχει πάντοτε μαύρη συννεφιά
μαύρη συννεφιά μαύρη συννεφιά
Τσιγγάνε παίξε μου γλυκά με το βιολί σου
με το τραγούδι σου να’ ρθω κι εγώ μαζί σου
μ’ ένα σκοπό νοσταλγικό
σ’ ένα χωριό Ελληνικό