Η ζωή δεν επιτρέπει,
η αγάπη που μάς πρέπει, να ζει μέσα στη ντροπή,
πες μου τι είναι δεδομένο και στα μέτρα σου ραμμένο,
για να μην ανατραπεί.
Διπλό κορμί, διπλό φιλί,
ο έρωτάς μας δέσμιος σε κελί,
στους δύο, ο τρίτος περιττός,
μα να ξέρεις πως.
Μαύρη πέτρα πίσω μια βραδιά θα ρίξω
κι ίσως υποφέρω μα δεν θα γυρίσω,
μ’ άλλη αγάπη θα ‘μαι τόσο μακριά σου
και δεν θα θυμάμαι ούτε τ’ όνομά σου.
Η κοινή μας η κρυψώνα,
στη μανία τού κυκλώνα καιρό έχει εκτεθεί,
είναι μέρες που δεν σ’ είδα
κι όμως, πάντα, η ελπίδα βαθιά έχει απελπιστεί.
Διπλό κορμί, διπλό φιλί,
ο έρωτάς μας δέσμιος σε κελί,
στους δύο, ο τρίτος περιττός,
μα να ξέρεις πως.
Μαύρη πέτρα πίσω μια βραδιά θα ρίξω
κι ίσως υποφέρω μα δεν θα γυρίσω,
μ’ άλλη αγάπη θα ‘μαι τόσο μακριά σου
και δεν θα θυμάμαι ούτε τ’ όνομά σου. ( χ2 )