Ιστορία χαμένη στην άβυσσο
Νεκρές σκιές σε κυνηγούν
Ποτέ δεν έμεινες στον τόπο σου
Ποτέ δεν δέχθηκες την μοίρα
Δύναμη μες τα συντρίμμια
Ήρθε η ώρα πια
Μαγεία ξεπέρασες τον εαυτό σου
Δεν προχωράς πια ελεύθερα
Ήταν αβάσταχτος ο πόνος
Ήταν η ζωή μικρή
Κοίτα ψηλά να δεις το φως σου
αγάπη δύναμη θεοί
Ίσως το φως, ίσως η νύχτα
σε κάνουν τόσο δυνατό
μαζί μ’ αυτή που έχεις ζήσει
μ’ αυτήν που σου ’μαθε το φως
Χαμένος πια δε θα γυρίζεις
λες κι ήταν ο πόνος η αρχή
μα πάντα το δάκρυ θα κυλάει
Ποτέ δε γίνεται καμιά στροφή
Θαρρείς πως ήρθε η στιγμή
το όπλο σου να πάρεις
και για `κείνη και για σε
να ακολουθήσεις τη σελήνη
Этот текст прочитали 535 раз.