Χαίρε Ορφεύ, η πασιμέλουσα Αργώ
σε καλωσορίζει
κι ο αργοναύτης αναστέναξε
και κοίταξε μακριά.
Χαίρε Ορφεύ, η πασιμέλουσα Αργώ
τώρα σε καλωσορίζει,
τώρα μπορεί να λυθεί
το παλαμάρι.
Πράγματι οι οιωνοί βγαίνουν καλοί
τους κάβους το πλήρωμα λύνει
κι ο Αλιμέδων θεός
χρυσό αγκιστράκι τους δίνει
Χαίρε Ορφεύ, πόσο για δάκρυα
του ουρανού διψούσες, γι αεράκι,
την αγάπη κοριτσιών της Ανατολής.
Τέτοιων κοριτσιών
η αγάπη έσιαξε αυτούς τους στίχους
‘Χαίρε έμψυχε του ήλιου Νεφέλη’.
Πέφτουν τα σύκα απ’ τα κλαδιά
το μέλι στο κεχρί τους λιχουδιά
γεύονται οι ναύτες της Αργώς
τη σάρκα τους την ικμάδα.
Χαίρε Ορφεύ, πόσο για δάκρυα
του ουρανού διψούσες, γι αεράκι,
την αγάπη κοριτσιών της Ανατολής.
Σπάει στο Σίγειο δεσμά
θέλγει τις Συμπληγάδες
τον Εύξεινο ανοίγει στα πλοία
χαμογελά στις Σειρήνες.
Τώρα μαντεύουμε καλύτερα από πριν
τους ακούσιους ελιγμούς,
τους πλάγιους δρόμους που ακολουθεί.
Προς τα πού σπρώχνουν οι νότες
τούτο το σκαρί του ναύτη
και προφήτη κι ιερέα
της Πηλιάδας, τ’ Ορφέα.
Χαίρε Ορφεύ, πόσο για δάκρυα
του ουρανού διψούσες, γι αεράκι,
την αγάπη κοριτσιών της Ανατολής.