Μες στις στέπες της καρδιάς μου
καβαλάρηδες Μογγόλοι
κάνουν ξόρκι και κατάρα
για να μην τους βρει το βόλι
σαν πατήσουν την Μπουχάρα.
Στις ερήμους της καρδιάς μου
ταξιδιάροι Βεδουίνοι
τρίβουνε παλιό λυχνάρι
μήπως βγει γαλάζιο τζίνι
τον καημό τους για να πάρει.
Στα πελάγη της καρδιάς μου
μια γαλέρα Μπαρμπαρέσοι
και ο γεμιτζής ο Ρούσσος
που ‘χει στο σεβντά πονέσει
πάνε για να βρούνε κούρσος.
Χαρείτε τις πατρίδες σας και τα νοικοκυριά σας
και σας αφήνω γεια σας
πριν τα σκοτάδια πέσουν
μη με κοιτάζετε στραβά, μην έχετε το φόβο
κι εγώ από τον κήπο σας έναν ανθό δεν κόβω
γιατί δε μ’ αρέσουν εμένα
τα λουλούδια κομμένα.
Στο φεγγάρι της καρδιάς μου
έχω δάκρυνο περβόλι
και καλύβα μες στη μέση
να χωρέσουνε Μογγόλοι,
Βεδουίνοι, Μπαρμπαρέσοι.