'k Stuurde zoveel bossen bloemen
Moeder, zonder dat ik 't wist
Ik hoefde maar je naam te noemen
De rest deed de bloemist
Soms kwam ik bij je eten
Je brieven die ik vluchtig las
'k Was jarenlang vergeten
Moeder, dat je d'r nog was
'k Heb jarenlang gezwegen
Alles wat ik heb bewaard
Kom ik aan het einde tegen
Voor het einde opgespaard
'k Heb zoveel te bepraten
Moeder, voor je me verlaat
Je mag de wereld niet verlaten
Voor ik met je heb gepraat
'k Heb zoveel tijd verloren
Gaande tussen al wat gaat
Nooit je hartslag willen horen
Nooit begrepen, veel te laat
'k Had zoveel kunnen geven
Zo vaak aardig kunnen zijn
Ervan dromend weer heel even
In jouw armen klein te zijn
Nou sta ik met mijn bosje rozen
Dat 'n mens 't ooit aanvaardt
Een diepbedroefde machteloze
Die naar een zwarte auto staart
Een zwarte auto in de regen
Een stille kamer, geen geluid
Dat kom ik aan het einde tegen
Mijn bosje bloemen voor me uit
Этот текст прочитали 232 раз.