Ik zit te zitten op mijn stoel
En ik geniet van het gevoel
Die zoete traagheid om me heen
De eeuwigheid voor mij alleen
Mij krijgt de stress niet in zijn macht
Mijn bloeddruk blijft op dertien-acht
Ik laat de vaat op stapels staan
Ik trek er mij geen moer van aan
Ik woon hier rustig heel alleen
Geen poes, geen honden om me heen
'k Heb me geen ritme opgelegd
Geen vrouw, geen mens die me wat zegt
De wereld draait, wat komt dat komt
Mijn beide voeten op de grond
Zolang ik niemand hoor of zie
Is alles rust en harmonie
refr.:
Maar als ze losjes in d'r bloes komt langsgelopen
Dan is 't op slag met al mijn zekerheid gedaan
'k Ben als een sneeuwman die verdwaald is in de tropen
En 'k vlieg de deur uit om haar achterna te gaan
Mijn God, ze loopt zo, ze kijkt zo en 't doet toch zo goed
En ik weet niet meer hoe het verder moet
Het leek misschien wat op een vlucht
Toch was ik echt wel opgelucht
Ik keek niet een keer achteruit
En ik was fier om mijn besluit
Toen kwam ik hier opeens terecht
Ik wist meteen, dit is het echt
Dit is het summum, een affaire
Voor deze super solitair
Hier werd ik, voor dat ik het wist
Een pure existentialist
En ik beleefde dolle pret
Met Jean-Paul Sartre in mijn bed
Maar spijts mijn zuur gezworen eed
En de belofte die ik deed
Van nooit meer weg te gaan van hier
Liet ik de deur toch op een kier