Nakarat x2: Yener Çevik
Geliyolar gülümse, gülümse
Ağlamanı istiyorlar gülümse, gülümse
Yarım kalmaz hiçbir şey, sen gülümse
İçi dışı bir olanlar şimdi bütün ses
Verse 1: Yener Çevik
Güvercin değil ama taklacı
Ben Hacivat Karagöz, o kuklacı
Ay iki kere doğdu, güneş batmadı
Tüccar malı sattı ama tartmadı
Kalbim faça dolu, kırık kalmadı
Bekar evi zemin katta da magmadır
Çekip gittim, geri dönüp bakmadım
Bir of çektim bütün dağ çatladı
Müdürlere zıvanalı kart basın
Dövizleri satın Murat'a da kalmasın
Kardeşler küsmüş; miras kavgası
Çocukken başladı ekmek kavgası
Bi' tepsi gevrek, siyah parkası
Sabah 4 Müslüm Baba şarkısı
Bu günlüğe beyaz yaka bakmasın
Tebeşirle çizdim bütün atlası
Nakarat x2: Yener Çevik
Geliyolar gülümse, gülümse
Ağlamanı istiyorlar gülümse, gülümse
Yarım kalmaz hiçbir şey, sen gülümse
İçi dışı bir olanlar şimdi bütün ses
Verse 2: Velet
Yeterince dayandım
Olur olmadık dağda yandım
Gençliğimde yas var
Bağrıma bastığım çocukluğum var
Kader kara, bahtım kara
Ahım kara, yazım kara
Başından yazanı, başımda bin bela
'Gülüm, inadına gül” diyen gülüşler
İnadına gülecem
Bir uçurum var üzerine gidecem
Ateşler bile yanmaktan utanır
Bir gülmeye bin yanmayı bilecen
Köreliyo duygular
Ocağıma ateş bıraktılar
Yaktılar, yanıma yattılar
Yapılan yarına kalır sandılar
Sözümün karası, denizle nehir arası
Garibin vurur o sözüyle oluru ve acısı
Benim baharım benim kışım
O yazıma dokunan bir adamın sonunu da görecem
Eninde sonunda bi'gün ölümü tadacan
Boş yere, boş şeylere kalp kırma
Dönüpte dolaşacan, gidipte gelecen
Gülümse, gülümse
Nakarat x2: Yener Çevik
Geliyolar gülümse, gülümse
Ağlamanı istiyorlar gülümse, gülümse
Yarım kalmaz hiçbir şey, sen gülümse
İçi dışı bir olanlar şimdi bütün ses