Να 'ταν οι καρδιές καράβια
και τα όνειρα πανιά
τα πελάγη του ντουνιά
ν’ αρμενίζαμε.
Να ‘βρισκαν χαράς λιμάνια
να λησμόναγαν το χθες
κι ας μην ήτανε ποτέ
να γυρίζαμε.
Κρίνο μου και γιασεμάκι
μη μου μαραζώνεις, μη,
δε στερεύει το φαρμάκι
δεν τελειώνουν οι καημοί.
Να ‘τανε τα δυο μου χείλια
της αγάπης μυστικά
να μου ‘λεγαν και γλυκά
να με φίλαγαν.
Να τα στόλιζε για πάντα
γέλιο δίχως τελειωμό
και ποτέ για μισεμό
να μη μίλαγαν.
Κρίνο μου και γιασεμάκι
μη μου μαραζώνεις, μη,
δε στερεύει το φαρμάκι
δεν τελειώνουν οι καημοί.