Φίλε, βάλε δεύτερο ποτό,
έχω τρέλα να σου πω τι συμβαίνει,
φίλε, φεγγαράκι φωτεινό,
σε τραπέζι διπλανό περιμένει.
Φίλε, είναι η πρώτη μου φορά
που μια ξένη μ’ αφορά, με ταράζει,
θέλω να της πω τόσα πολλά,
μα η καρδιά κοιτά δειλά και διστάζει.
Απόψε, μαύρα μάτια βλέπουν μόνο εμένα,
μαύρα μάτια, σπίρτα αναμμένα
κι η καρδιά μου, σαν τρελή, χτυπάει,
νιώθω σαν παιδί,
μαύρα μάτια, στέλνουνε με βέλη
ένα σήμα πως, κι αυτή με θέλει,
θα της δώσω το τηλέφωνό μου
κι όπου θέλει ας βγει.
Φίλε, έχω, ξέρεις, πληγωθεί,
μα αν τ’ αφήσω και χαθεί θα `ναι κρίμα,
φίλε, ψάχνω θάρρος, υλικά
για να κάνω, τελικά, πρώτο βήμα.
Φίλε, είναι η πρώτη μου φορά
που μια ξένη μ’ αφορά, με ταράζει,
θέλω να βρεθούμε αγκαλιά,
και θα πάω στη δουλειά, δε με νοιάζει.
Απόψε, μαύρα μάτια βλέπουν μόνο εμένα,
μαύρα μάτια, σπίρτα αναμμένα
κι η καρδιά μου, σαν τρελή, χτυπάει,
νιώθω σαν παιδί,
μαύρα μάτια, στέλνουνε με βέλη
ένα σήμα πως, κι αυτή με θέλει,
θα της δώσω το τηλέφωνό μου
κι όπου θέλει ας βγει.