Ich weit 'nen auwe, sjtille zandjwaeg, dae is mit berg en sjtruuk omzuimp.
In vruiger jaore haet mien mooder, dae waeg waal doezend maol genuimp.
Dan kreeg' v'r 's zòndigs op oos jeske, 'n ekstra kraegske, haagelwit,
get bòterhamme in 't kalbèske, dan mochte veer mit mooder mit:
refren':
En dan gaon ver langs dae zandjwaeg 't waar ein heerlikheid,
dae berg op nao d'n Toomel, woo dat auwt kapelke sjteit
Ich weit 'nen auwe sjtille zandjwaeg, dao raapd' ich kròmbrood in de koel.
Ver sjpeelde ruiver in de sjtruukskes en sjoelde veur 'n hòmmelsjoel.
'ch Leip mit mien oukouksflesj te klòtse, wòs woo de lèste biemeis zout.
Hauw geine baom mee van 't ròtsje, sjnee witse oet 't kreupelhout.
refren'
Doe gouwen auwe sjtille zandjwaeg, ich volg dien sjpaore toch zoo gaer.
Dien buim die zènge mich ei leidje, dat kump van vruiger jaore haer.
Loewt in augustus dan 't klökske, ruuk ich de wierouk in de wèndj,
kump in mien hart ei sjtil gelökske, vuil ich mich weier ei Zittesj kèndj.