Με ρωτάτε και ζητάτε
να σας πω γι’ αυτήν που αγαπώ,
αν είν’ ωραία, αν είν’ μοιραία
και γι’ αυτό, σε όλους απαντώ.
Δεν είναι πλούσια, δεν είναι μαρκησία,
δεν είναι κούκλα ζωντανή χωρίς καρδιά,
είναι κορίτσι του λαού κι έχει αξία
η αγαπημένη μου και ξέρει ν’ αγαπά.
Λάμπει ο ήλιος, το φεγγάρι και τ’ αστέρια
κι όλα τριγύρω, έχουν μια κρυφή χαρά,
σαν με κρατούν αγκαλιαστά τα δυο της χέρια
κι η αγαπημένη μου για μένα όταν γελά.
Με ρωτάτε και ζητάτε
να σας πω γι’ αυτήν που αγαπώ,
αν είν’ ωραία, αν είν’ μοιραία
και γι’ αυτό, σε όλους απαντώ.
Δεν είναι πλούσια, δεν είναι μαρκησία,
δεν είναι κούκλα ζωντανή χωρίς καρδιά,
είναι κορίτσι του λαού κι έχει αξία
η αγαπημένη μου και ξέρει ν’ αγαπά.
Λάμπει ο ήλιος, το φεγγάρι και τ’ αστέρια
κι όλα τριγύρω, έχουν μια κρυφή χαρά,
σαν με κρατούν αγκαλιαστά τα δυο της χέρια
κι η αγαπημένη μου για μένα όταν γελά.
Είναι κορίτσι του λαού κι έχει αξία
η αγαπημένη μου και ξέρει ν’ αγαπά.
Λάμπει ο ήλιος, το φεγγάρι και τ’ αστέρια
κι όλα τριγύρω, έχουν μια κρυφή χαρά,
σαν με κρατούν αγκαλιαστά τα δυο της χέρια
κι η αγαπημένη μου για μένα όταν γελά.