Μια τρελή φωτιά την ανάσα μου κυκλώνει
όσο σβήνω εγώ τόσο εκείνη μεγαλώνει
είπες πως θα `ρθεις πριν το τέλος αντικρίσω
στην ψυχή μου εντός φως μου να σε συναντήσω
Ίσως φταίω εγώ που δε βρήκα λίγο θάρρος
κι ήμουν μια ζωή στη ζωή μου ένα βάρος
της ανατολής πώς ν’ ανοίξουνε οι δρόμοι
με μισή καρδιά κι ένα ψεύτικο συγγνώμη
Ακόμα μια μέρα
ζωή στον αέρα με άφησες
Άκόμα μια νύχτα
στου φόβου τα δίχτυα με κράτησες
ακόμα μια αγάπη
στου δρόμου την άκρη την πέταξες
και πήρες μακριά
ξανά τη χαρά που μου έταξες
Λύνω τη σιωπή και τα χέρια μου υψώνω
μια ζωή μπροστά την κοιτάζω και παγώνω
μόνος μου εδώ κι η αγάπη μακριά μου
κι είναι ξένα πια όσα ήτανε δικά μου