Αιέν, αιέν πατρίδα μου
αιέν, αιέν, αιέν
φως της ψυχής μου
πώς να σε βρω.
Τυραννισμένη,
μες στα κουρέλια,
μέσα στο φθόνο
και δίχως μοίρα.
Αιέν, αιέν μητέρα μου
αιέν, αιέν, αιέν
φαρμακωμένη,
έρημη μάνα.
Θα σ’ αναστήσω
με βάγια και μυρτιά
και με το δάκρυ του Μεσολογγιού.