Σαν βγήκε απόψε το φεγγάρι
ήταν θλιμμένο και χλωμό
γιατί με είδε να περνάω
δίχως εσένα π’ αγαπώ.
Γιατί εσύ πια είσαι μακριά
κι έχει σκοτάδι κι η καρδιά.
Και μου 'πε ακόμα το φεγγάρι
πως άλλο βράδυ δε θα βγει
αν δε σε δει κοντά μου πάλι
θα σκοτεινιάσει όλη η γη.
Γύρισε ξανά και κάνε φωτεινό
τον δικό μου ουρανό.
Να 'ξερε το χλωμό φεγγάρι
πως υποφέρω και πονώ
δε θα συννέφιαζε μονάχα
μα θα 'φευγε απ’ τον ουρανό.
Γύρισε ξανά και κάνε φωτεινό
τον δικό μου ουρανό.