Δε με παίρνει πια να σου τηλεφωνήσω,
δε με παίρνει να σου στείλω ένα γράμμα.
Δε με παίρνει να φωνάξω "γύρνα πίσω",
δε με παίρνει να ελπίζω σ’ ένα θαύμα.
Με πεθαίνει να γνωρίζω ένα πράγμα.
Με πεθαίνει που σ’ ονόμασα ζωή
και δε μ’ άφησες όσο θα ζω να σ’ αγαπάω.
Δε με παίρνει τώρα πια χωρίς ζωή,
δε με παίρνει σ’ άλλη αγάπη πια να πάω.
Δε με παίρνει πια να σε αναζητήσω,
δε με παίρνει άλλο να σε περιμένω.
Δε με παίρνει εξηγήσεις να ζητήσω
ούτε και το φως μου να ’χω αναμμένο.
Με πεθαίνει που ακόμα επιμένω.
Με πεθαίνει που σ’ ονόμασα ζωή
και δε μ’ άφησες όσο θα ζω να σ’ αγαπάω.
Δε με παίρνει τώρα πια χωρίς ζωή,
δε με παίρνει σ’ άλλη αγάπη πια να πάω.