Μες τη ζωή μου ήσουν παράθυρο ανοιχτό
Στη μοναξιά, σκιά μέσα στο χρόνο
Τα μάτια κλείνω όταν μου μιλάς
Τη λύπη που νιώθω, που πλέον δε σε ξέρω, δε σε ξέρω
Σ’ ό,τι αγαπάς σε ψάχνω
Κι εγώ να τ’ αγαπήσω
Σ’ ό,τι αγαπάς σε ψάχνω
Θέλω να σου μιλήσω
Γιατί μου είπες “φεύγω” ένα πρωί
Κι όμως σε λίγο γυρίζεις πάλι πίσω
Κάθε Δευτέρα μου μοιάζει Κυριακή
Μαζί σου πάλι το αύριο θα κεντήσω, θα κεντήσω