Μου λες ότι σε έχω διώξει
κι εγώ αναρωτιέμαι αν σε είχα,
η αγάπη σου μωρό μου μοιάζει
με της Χίου τη μαστίχα.
Τη δάγκωσα μια φορά
και της έχει φύγει όλη η γλύκα
κι έγινε σκληρή, σκληρή,
σκληρή σαν καληνύχτα.
Φεύγεις κι όλα τα χάνω
μου ‘ρχεται να πεθάνω,
φεύγεις και αρρωσταίνω,
χώρια σου δεν ανασαίνω.
Φεύγεις και σε ρωτάω
μόνος μου που να πάω,
φεύγεις μέσα στη νύχτα
μ’ έφτυσες σαν να ‘μουν τσίχλα.
Μου λες ότι έχει τελειώσει
κι εγώ ρωτάω αν ποτέ είχε αρχίσει.
Η αγάπη σου μια ψεύτικη φωτιά
που τώρα έχει σβήσει.
Στα μάτια με κοιτάζεις
και μου λες καλή σου τύχη
σου εύχομαι ποτέ, ποτέ, ποτέ,
ποτέ να μη σου τύχει.