Δαίμονες με καίνε
στου ονείρου την παραζάλη
χορεύουν μόνες
ζουν μόνες
κάτω απ το φως των αστεριών.
Ο ιδρώτας κυλάει
σβήνει στο κορμί μου τις φωτιές
καθώς ταξίδευα μεσάνυχτα στις θάλασσες.
Ζω μ εκείνους που ταξίδεψαν
μεσάνυχτα στις θάλασσες
μέσα στις θλιμμένες κι άγρυπνες σιωπές.
Τα πουλιά πετάνε
πάνω απ το πλοίο
τα βλέπω να περνούν
μέσα απ τη Σελήνη.
Γελάω και φοβάμαι μαζί
σε μια καλοκαιρινή βροχή
το ξέρω πως πάλι θα ρθεί.
Ζω μ εκείνους που ταξίδεψαν
μεσάνυχτα στις θάλασσες
μέσα στις θλιμμένες κι άγρυπνες σιωπές.
Καλοκαιρινή νύχτα...
Τα τριαντάφυλλα γεννιούνται
στην καμμένη γη
τα μάτια φλέγονται στον ουρανό
το μήνυμα της Σελήνης
κρύβει απόκοσμα μυστικά
απλώνεις το χέρι
σ αφήνει και φεύγει
και γύρω απ τη φωτιά χορεύει
στην αθέατη καρδιά της σκοτεινής Σελήνης
στην αθέατη καρδιά της δικής σου μαγικής Σελήνης.