Το κορίτσι μου ζηλεύει,
το κορίτσι μου πονά
κι όλο αφορμή γυρεύει,
πάντα να με τυραννά,
πάντα να με τυραννά.
Είναι μούρλια, είναι τρέλα,
η δική μου η κοπέλα,
μ’ αγαπά και με ζηλεύει
κι όλο παντρειά γυρεύει,
ω, ω, ω κι όλο παντρειά γυρεύει.
Ήρθε η στιγμή κι η ώρα
να της δώσω τα κλειδιά
και στο σπίτι μια μαγκιόρα
να ‘χω για νοικοκυρά,
να ‘χω για νοικοκυρά.
Είναι μούρλια, είναι τρέλα,
η δική μου η κοπέλα,
μ’αγαπά και με ζηλεύει
κι όλο παντρειά γυρεύει,
ω, ω, ω κι όλο παντρειά γυρεύει.
Φύλαγε την ομορφιά σου
σαν τα μάτια σου τα δυο,
μη τυχόν καεί η καρδιά σου,
από μάτι πονηρό,
από μάτι πονηρό.
Είναι μούρλια, είναι τρέλα,
η δική μου η κοπέλα,
μ’ αγαπά και με ζηλεύει
κι όλο παντρειά γυρεύει,
ω, ω, ω κι όλο παντρειά γυρεύει.