Μια σε βλέπω να έρχεσαι, μια σε βλέπω να φεύγεις
ακριβή μου ζωή σαν νερό απ’ τα χεριά ξεφεύγεις,
μια σε βλέπω να χάνεσαι, μια σε βλέπω να αρχίζεις
δυνατή μου ψυχή τελικά, τελικά συνεχίζεις.
Και δε τελειώνει ο δρόμος μου ποτέ
και μοιάζουν όλα να `ναι στον αέρα.
Πονάω, ματώνω, χάνομαι και εσύ
στο στήθος με χτυπάς σαν να `σαι σφαίρα.
Μια αγγίζω το άπειρο, μια στο τίποτα μένω
στη δική σου πληγή τελικά, τελικά επιμένω.
Μια αγγίζω το τίποτα, μια στο άπειρο φεύγω,
προσπαθώ να ξεφύγω αλλά τελικά δεν ξεφεύγω...
Μια πετάω στα σύννεφα, μια βουτάω στο βυθό σου
σα χαμένο παιδί μια βραδιά θα κρυφτώ στο όνειρο σου.
Μια θα γίνομαι άνεμος, μια σκιά σου θα είμαι
τελευταίο φιλί δωσ’ μου εδώ και μαχαίρι μου γίνε.