Στην αρχή ήταν δύσκολα
είχες πει θα επιστρέψεις
σε ένα άδειο δωμάτιο
πάλευα με τις σκέψεις,
σκέψεις δίχως αντίκρισμα
όλες γύρω από σένα
και μια μέρα κατάλαβα
πως όλα ήταν χαμένα.
Κάπως έτσι ξεκίνησε
κι είχα πει θα τ’ αντέξω
μα η τρέλα πλησίαζε
ήταν ήδη απ’ έξω,
η φωνή σου, το γέλιο σου
η ζεστή σου ανάσα
όλα τότε μου μοιάζανε
σαν κακόγουστη φάρσα.
Ρεφρέν
Κι έμεινα στο δωμάτιο
μες τους τέσσερις τοίχους
της σιωπής το τετράδιο
να γεμίσω με στίχους,
στίχους δίχως νόημα
να σκοτώνω την ώρα
κάπως έτσι αγάπη μου
είμαι ακόμα και τώρα.