Τα τραγούδια που σου είχα αφιερώσει
ήταν όλα με αγάπη στολισμένα
με την πένα της ψυχής μου ήταν γραμμένα
μα τα πρόδωσες κι αυτά όπως κι εμένα.
Τα τραγούδια που για σένα έχω πεί
ήταν όλα τρυφερά κι ονειρεμενα
τα ψιθύριζες με μάτια δακρυσμένα
μα τα πρόδωσες κι αυτά όπως εμένα.
Τώρα τα λένε οι πιστοί κι οι δυνατοί
αυτοί που ξέρουν ν’ αγαπούν και να ελπίζουν
αυτοί που πάντα συγχωρούν και δεν λυγίζουν
αυτοί που τίμησαν, τιμούν κι υπολογίζουν.
Τα τραγούδια μου να μην τα ξανακούσεις
δεν σου αξίζουν κι ας τα έφτιαξα για σένα
αφού τώρα σε κρατούν δυο χέρια ξένα
ξέχασέ τα όπως ξέχασες κι εμένα.
Τα τραγούδια μου, τώρα που ζεις μακρυά
μοιάζουν όλα μοιρολόγια λυπημένα
ας μπορούσα της ζωής μου τα χαμένα
να τα ξέχναγα κι εγώ μαζί με σένα.
Τώρα τα λένε οι πιστοί κι οι δυνατοί
αυτοί που ξέρουν ν’ αγαπούν και να ελπίζουν
αυτοί που πάντα συγχωρούν και δε λυγίζουν
αυτοί που τίμησαν, τιμούν κι υπολογίζουν.
Τώρα τα λένε οι πιστοί κι οι δυνατοί
αυτοί που ξέρουν ν’ αγαπούν και να ελπίζουν
αυτοί που πάντα συγχωρούν και δε λυγίζουν
αυτοί που τίμησαν, τιμούν κι υπολογίζουν.