Κρατήσου απ’ την αγάπη μου και όρτσα το τιμόνι
να φύγουνε τα σύννεφα που φέρανε βροχή
λιμάνι θέλουν οι καϋμοί φιλί κι αραξοβόλι
σα τη βαρκούλα που ζητάει απάγγιο στο νησί.
Και σαν νησί τα βράχια μου σου απλώνω
πάρε να πιείς τραγούδι αλάτι και νερό
ο έρωτας σωσίβιο στο πόνο
κρυφό νησί που ψάχνει ναυαγό.
Τα χάδια μου προσάναμα στα κρύα μεσονύχτια
να κάψουνε τις πίκρες σου τα δάκρυα τη σιωπή
σου ξέμπλεξα τα όνειρα που πιάστηκαν στα δίχτυα
και φώλιασε στα μάτια σου φεγγάρι ασημί.
Η ανάσα μου ομπρέλα σου σκιά τα καλοκαίρια
να μή σε πιάνει βάσκανο κακό να μή σε βρεί
κι ο πόθος μαγικό χαλί να σεργιανάς στ’ αστέρια
να πιάνουμε Ικαριώτικο να ανοίγουν οι ουρανοί.