Χρόνια που χαραμίζονται
μ’ εμφύλιες κραυγές
Αντίπαλοι που ορκίζονται
ποιος φταίει για τις πληγές
Σώμα δίχως άμυνες
στα μέτωπα της νύχτας
Στέκια που ακούς ελληνικά
καινούργιας αλφαβήτας
Παύσατε πυρ
τώρα που σμίγουν δυο αιώνες
τώρα που ο έρωτας αντάμωσε χειμώνες
Παύσατε πυρ
γιατί γεμίσανε ρυτίδες
οι υποσχέσεις, οι γιορτές και οι ελπίδες
Χρόνια που χαραμίζονται
μ’ εμφύλιους θυμούς
στημένα πρωτοσέλιδα
μ’ εφήμερους θεούς
Ένας δερβίσης που απαιτεί
μονά ζυγά δικά του
κι απίθανα σενάρια
για ασκήσεις επί χάρτου