Τα βράδια γίνομαι σκιά
γλιστρώ και έρχομαι κοντά σου
να πάρω δύναμη, κουράγιο,
ζωή απ’ τα φιλιά σου.
Απεγνωσμένα αναζητώ
έστω μαζί σου ένα λεπτό
κοντά σου.
Και το ξημέρωμα να κλαίω
που φεύγεις πάλι
κι αντί να σβήσει η φωτιά
γίνεται πιο μεγάλη.
Τα βράδια γίνομαι σκιά
γλιστρώ και έρχομαι σε σένα
χιλιάδες λόγια να σου πω
δεν τα ‘χα ειπωμένα.
Απεγνωσμένα αναζητώ
από τα χείλη σου αγιασμό
για μένα.
Και το ξημέρωμα να κλαίω
που φεύγεις πάλι
κι αντί να σβήσει η φωτιά
γίνεται πιο μεγάλη.