Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά
κι απ’ τα πολλά στα λίγα,
κι απ’ τα πολλά στα λίγα,
μαζεύω φίλους συντροφιά
με μια κρυφή ελπίδα,
με μια κρυφή ελπίδα.
Απ’ το πρωί ξεκίνησα να τρέχω και δε φτάνω
κι απ’ την ταράτσα της Βουλής θα πέσω να πεθάνω.
Ο χάρος παρεξήγησε
και μου `δωσε τσιγάρο
προχθές στα σκοτεινά μου,
παράξενα μου μίλησε,
με νόμισε φαντάρο
και σβήνουν τα όνειρά μου.
Αχ! στα στραβά, τα πράγματα σκουραίνουνε και πάνε,
τη μοίρα μου σε σκόνη για τα ρούχα τη βουτάνε.
Οι πόθοι μου μουλιάσανε
βαθιά στην ιστορία
και λένε γι’ αλλαγή,
οι άρχοντες μουχλιάσανε
μεσ’ στην πολυκαιρία,
τους δίνω απαλλαγή.
Κλείσε την πόρτα και άσε με να περιμένω απ’ έξω,
δεν ξέρω καν, σαν πρέπει ένα απ’ τα δύο να διαλέξω.
Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά
κι απ’ τα πολλά στα λίγα,
κι απ’ τα πολλά στα λίγα,
μαζεύω φίλους συντροφιά
με μια κρυφή ελπίδα,
με μια κρυφή ελπίδα.