Δεν πιστεύεις σ’ ότι βλέπεις και γελάς
άρρωστη μέσα σε αρρώστους τριγυρίζεις
είσαι περήφανη πού έμαθες πολλά
μα σε κάποιους ρόλους ακόμα συλλαβίζεις
Ακόμα τίποτα δεν είδες
είν’ οι κουρτίνες σου κλειστές
ακόμα τίποτα δεν είδες
κι αν σου ματώνουν κάθε λίγο οι πληγές
Δεν πιστεύεις σ’ ότι βλέπεις και γελάς
όπλα θα σκοτώσουν τα παιδιά που μεγαλώνεις
όπλα δίχως σφαίρες, που σκοτώνουνε αργά
σκορπώντας γύρω σου φιλιά όταν δε θα `σαι μόνη