Έσβησα το φως
να μη βλέπω που θα χάνεσαι
κι ένιωσα μικρός
που στα δίχτυα μου δεν πιάνεσαι.
Σαν μια ζωγραφιά
στη γωνιά του δρόμου σβήνεσαι
πως ν’ αντέξω πως
που περνάς κι απομακρύνεσαι.
Θα με θυμηθείς
ότι είχα σου το έδωσα,
έπεσα νωρίς
μες στη φλόγα σου κι έλιωσα.
Τι κι αν μ’ αρνηθείς
όσα αισθάνθηκες και ένιωσες,
ξέρω μια βραδιά
σε μένα θα ‘ρθεις, θα με θυμηθείς.
Θα με θυμηθείς.
Μες στην παγωνιά
σαν την άνοιξη με άγγιξες
και τα μυστικά
της καρδιάς σου όλα τα άνοιξες.
Θα με θυμηθείς
ότι είχα σου το έδωσα,
έπεσα νωρίς
μες στη φλόγα σου κι έλιωσα.
Τι κι αν μ’ αρνηθείς
όσα αισθάνθηκες και ένιωσες,
ξέρω μια βραδιά
σε μένα θα ‘ρθεις, θα με θυμηθείς.
Θα με θυμηθείς.
Του παραμυθιού
είπα είσαι η πριγκίπισσα,
μα είχες χαθεί
από δίπλα μου και ξύπνησα.