Οι πρίγκιπες κλειστήκανε
σε δυάρια νοικιασμένα,
μα της ζωής τα αίματα
ακόμη αναμμένα.
Δώσε μου, δώσε μου,
δώσε μου να πιω,
θέλω αλλιώς τον κόσμο
να τον φανταστώ.
Δεν έχει φωτογένεια
το καθημερινό σου,
αυτός που στρίβει τη γωνιά,
είναι ο εαυτός σου.
Δώσε μου, δώσε μου,
δώσε μου να πιω,
θέλω αλλιώς τον κόσμο
να τον φανταστώ.