Μέρ’ εν μάνα μ’ ο αδελφό μ’ ;
Μέρ’ εν μέρ’ κοιμάται;
Γιαμ κι ζει και γιαμ κι ελεπ';
Και γιαμ κι αφουκράται;
Μέρ’ εν μάνα μ’ ο αδελφό μ’ ;
Θα πεθάνω ασόν καημόν.
Θεέ μ’ ασήν ανατολήν
Άγγελος άμον πουλίν
Πως θα φέρ’ μαύρο χαπέρ'
Το υστέρ’ και τ’ απυστέρ'.
Μέρ’ εν μάνα μ’ η πατσί μ’ ;
Μέρ’ εν μέρ επήεν;
Η καρδία μ’ κι κρατεί
Και η ψυ μ’ ελύεν
Μέρ’ εν μάνα μ’ η πατσί μ’ ;
Έφαγα τεμόν την ψυν.
Θεέ μ’ ασήν ανατολήν
Άγγελος άμον πουλίν
Πως θα φέρ’ μαύρο χαπέρ'
Το υστέρ’ και τ’ απυστέρ'.
Που `ναι οι ανθρώπ’ τεμόν;
Που `κες να αραεύω;
Πώς να ζω με τον καημόν;
Πώς να ταγιανεύω;
Που `ναι οι ανθρώπ’ τεμόν;
Έπαθα τρανόν κακόν.
Θεέ μ’ ασήν ανατολήν
Άγγελος άμον πουλίν
Πως θα φέρ’ μαύρο χαπέρ'
Το υστέρ’ και τ’ απυστέρ'.