Τη τυφέκι μ’ το ταπάν
άμον το καρακαπάν
τη σεβντάς ι μ’ τ’ ώνεμα
γραμμένον εν εκεί απάν’ .
Αγαπώ ίναν κουτσίν
π’ αγαπά την καλατσίν
κι επορώ να φέρ’ ατέν
σο οσπίτ ι μ’ έναν βραδύν.
Ε κόρη λεμόν λεμόν
το πόι σ’ αμόν τεμόν
για θα τρώει σε ο γούρζουλας
για θα ίνεσαι τεμόν.
Ε κουτσήν μελαχροινή
μόνασόν με έναν βραδύν
άψον τ’ άψιμο σ’ άψον
κι όλια τα ξύλα σ’ κάψον.
Этот текст прочитали 489 раз.