Την πρωτοείδα με το καθημερινό
τ’ άσπρο φουστανάκι της τ’ αέρινο
πάνω από τις σκαλωσιές
νιώθω στην καρδιά κλωτσιές
στο κορμί μου φουσκοθαλασσιές
Στατικά μου δείχνει και κατόψεις
αμάν, την ανάσα θα μου κόψεις
άντε βουρ κι απάνω της
τι κι αν είμαι σοβατζής
τελικά με πήρε σπίτι της
Ωραία αρχιτεκτόνισσα
για πάρτη σου την ψώνισα
θαμπώθηκα και νόμισα
πως ήσουνα μια κόμισσα
Μού `πε πως το σπίτι το σχεδίασε αυτή
μα εμένα δε μου ίδρωνε τ’ αυτί
ούτε τούβλα ούτε σοβά
όλο εμφανή μπετά
δυο πόρτες στην κρεβατοκάμαρα
Πάντως κάθε βράδυ το γλεντούσαμε καλά
βγαίναμε κι οι δυο μας πάντα μπιέλα
και πριν πάω οικοδομή
μου `φτιαχνε κάθε πρωί
σάντουιτς με πέστροφα ωμή
Ωραία αρχιτεκτόνισσα
μαζί σου διαφώνησα
μα σαν και σε δε γνώρισα
στον έρωτα μαστόρισσα
Φαίνεται καλά δεν την κοζάρισα
έπρεπε να δω αν ειν’ κιμπάρισσα
όχι απ’ το στρινγκ το παρτό
ούτε απ’ το κρασί πορτό
μ’ απ’ το κρεβάτι της το δίπορτο
Δε με γούσταρε που ήμουν χτίστης
ήταν κι ένας καθηγητής της όλο πίπα και τουπέ
κι ένα απόγεμα τους έπιασα μαζί στον καναπέ
Ωραία αρχιτεκτόνισσα
μαζί σου παραφρόνησα
μ’ έβλεπε μια γειτόνισσα
και δε σε δολοφόνησα
Μού `λεγε μετά ότι το μετάνιωσε
κι ότι ένιωθα κι εκείνη θα `νιωσε
ρε άντε στο ρεμπεσκέ
τα μαζεύω γεια σου και
χαιρέτα μας το Λε Κορμπυζιέ
Έψαξα να βρω το πρόβλημά της αλλά
μάλλον φταίγαν τα μοντέρνα της μυαλά
κι έχοντας αυτό το χούι
τους μοντερνιστές ν’ ακούει
ζει σε σπίτι με κακό φενγκ σούι
Ωραία αρχιτεκτόνισσα
πολλές φορές στο τόνισα
μη μου το παίζεις κόμισσα
τώρα που μετακόμισα