Πόσο κουράστηκα ν’ακούω τις συμβουλές σου.
Θες να μ’αλλάξεις, είναι μια απ’τις εμμονές σου.
Μα ξέρεις κάτι;
Ένα κομμάτι απ’την ψυχή μου έχει αρρωστήσει.
Δεν αντέχω άλλο εδώ
να μου φωνάζεις, να με κρίνεις,
να μ’αγκαλιάζεις ψεύτικα και να μ’αφήνεις.
Μόνη σου φεύγεις, μόνη γυρίζεις.
Όλα σου φταίνε,
μόνη γκρεμίζεις ό,τι χτίζαμε καιρό.
Και δεν αξίζει πια να προσπαθώ.
Είν’ το όνειρο μας ξένο, απατηλό.
Δε μετανιώνω, δεν έχω χρόνο
να κοροϊδεύω τον εαυτό μου εδώ.
Δε μετανιώνω, βγαίνω στο δρόμο
να σε ξεχάσω εκεί να λυτρωθώ.
Πόσο σκληρή στ’αλήθεια μπόρεσες να γίνεις;
Θα μείνεις μόνη σου, μια μηχανή οδύνης.
Και ξέρεις κάτι;
Ένα κομμάτι απ’την ψυχή σου έχει πεθάνει.
Δεν αντέχω άλλο εδώ.
Ναι δεν αξίζει πια να προσπαθώ.
Είν’ το όνειρο μας ξένο, απατηλό.
Δε μετανιώνω, δεν έχω χρόνο
να κοροϊδεύω τον εαυτό μου εδώ.
Δε μετανιώνω, βγαίνω στο δρόμο
να σε ξεχάσω εκεί να λυτρωθώ.
Όσο κι αν πονώ δε θα φοβηθώ
ναι, θα σε ξεχάσω ναι, θα λυτρωθώ.