Άραγε να βλέπουμε
το ίδιο το φεγγάρι
κάθε που βραδιάζει
στην άδεια μου καρδιά,
κάθε που τα μάτια σου
κοιτάζουν στην ψυχή μου
κομμάτια ο πόνος γίνεται
κι ανθίζει η χαρά.
Τι να σου μοιάζει αστέρι μου
σκοτάδι κι ουρανέ μου
κάθε τη δύση που κοιτώ
σε βλέπω να γελάς.
Γίναν όλες οι μουσικές
τραγούδια, θυσαυρέ μου
για να στα τραγουδάω
κάθε που με κοιτάς.
Κι όταν περάσει ο καιρός
και η φωνή μου σβήσει
λέξεις θα γράψω για καημούς
για λύπες και χαρές
για σένα και για μένανε
ως της ζωής τη δύση
θα μοιάζει το φεγγάρι μας
με άγιες προσευχές