Δυο τρεις ιππότες απ’ τη Γιάλτα
βγήκανε νύχτα στη στεριά
κι αφού μοιράσαν τα δουκάτα
ρίξαν τα ζάρια τα βαριά.
Κι ο Κόσμος έγινε ταβέρνα,
τοπίο σεληνιακό,
καράβι που το εκυβέρνα
τσούρμο τρελό, μανιακό.
Χαμένοι κόποι·
Γης και ανθρώποι.
Τα καραβάνια απ’ τη Σελήνη
κι από τον ήλιο οι ορδές
αράξανε στη Μυτιλήνη
κι ένα πρωί στις Παγασές.
Του Ρήγα κάψανε τη Χάρτα,
βουλιάξανε και την Αργώ.
Αχ! Νίκο Γκάτσο, τα φουσάτα
θα κάψουν και την "Αμοργό".