Δεν την αλλάζω, θα το φωνάζω
για να τ’ ακούσουν πελάγη κι ουρανοί,
εκείνη είναι, εκείνη θα `ναι
μοναδική μου και παντοτινή.
Πρόσωπα πίσω, λησμονημένα,
τα πήραν τραίνα, τα πνίξαν οι καημοί
κι έτσι, κανένα έξω από σένα,
ούτε θυμάμαι, ούτε με συγκινεί.
Δεν την αλλάζω, θα το φωνάζω...
Δεν την αλλάζω, θα το φωνάζω
για να τ’ ακούσουν πελάγη κι ουρανοί,
εκείνη είναι, εκείνη θα `ναι
μοναδική μου και παντοτινή.
Όμορφα μάτια και με κοιτάνε
και μου ζητάνε μια λέξη μου ζεστή,
μα δεν μ’ αγγίζουν, δε με γεμίζουν,
είμαι γεμάτος μονάχα απ’ αυτή.
Δεν την αλλάζω, θα το φωνάζω
για να τ’ ακούσουν πελάγη κι ουρανοί,
εκείνη είναι, εκείνη θα `ναι
μοναδική μου και παντοτινή.