Βαθιά στο δάσος σύρθηκα
με ξέφωτο ανταμείφθηκα
το Μάη του `88
μονάχος μπήκα στο χορό
λογάριασα και μέτρησα
έσμιξα λάσπη κι έχτισα
βάση με τσιμεντόλιθους
με επικριτών απόηχους.
Κελάρυσμα του ρυακιού
ντύνει τον ήχο του σφυριού
κοκκινολαίμηδες κοιτούν
αυτοί αιώνια θ’ απορούν.
Ξύλινο ταπεινό σκαρί
πράσινων κόκκινο πανί
σκαρφάλωμα κάθε πρωί
μέχρι να γίνει κι η σκεπή
ξεκούραση την Κυριακή
για ήρεμα ρε χριστιανοί
και το χειμώνα επιστροφή
στη μεγαλούπολη πιστοί.
Κι όμως δεν καταπάτησα
ουδέναν εξαπάτησα
αυτά είναι άλλων αρετές
οι στάχτες ξέρουν τις μορφές.