Ερπύστριες στην καμπούρα της ασφάλτου
το οδόφραγμα ροκάνιζαν
σφαίρες ντούμ ντούμ και ροπαλομαχίες
τους έξω εξαφάνιζαν
Μην φανταστείς ποτέ πως έκλαιγα
σνίφαρα δακρυγόνα
σνίφαρα τόλμη και οργή
κι αγνώστων τη συμπόνοια.
Το σιδερόφρακτο στην πύλη του αδύτου
μαρσάρισμα και συντριβή
σιδερικά στις σάρκες των αόπλων
για μάς σιωπή γι’ αυτούς ντροπή
μη με μετράς για ήρωα
επήγα από φιλότιμο
επήγα και για χαβαλέ
για ένα κέφι ιδιότροπο
κι απο μειράκιο εμπριμέ
κατέληξα στους κόκκινους
αποποιήθηκα αρχές
μια πιο πολύ τους κότινους.
Τώρα εις μνήμην των βαφτίζουν καλντερίμια
οι επώνυμοι ορμήσαν στο ταψί
γριούλες λιβανίζουν στο προαύλιο
κάθε επέτειος και πιο κουφή
Όσο για τη μαϊμού ετυμηγορία
θα ξεψυχήσει σύντομα
προκλητικοί μικροί φορτίζουν τα πηνία
ξεφτίσανε τα νήματα
κι απο μειράκιο εμπριμέ
κατέληξα στους κόκκινους
αποποιήθηκα αρχές
μια πιο πολύ τους κότινους.