Την πολιτεία ξύπνησε ένας θόρυβος,
κάτι που έμοιαζε με μηχανή
τοίχοι που πότισαν με όλα όσα περάσανε
τώρα γκρεμίζονται μ’ ανταλλαγή.
Μαζεύτηκαν να δουν πώς τελειώνουνε πώς λιώνουν,
χρόνια και χάνονται στη σκόνη.
Ακούνε μέσα απ’ τα συντρίμμια
ό,τι τους ένωνε για έρωτες και μουσικές
κι ένα τρελό να τους φωνάζει απ’ το μπαλκόνι:
"Στρατιώτη θα `ρθει η στιγμή
που θα μιλάνε για τα ρούχα σου,
θα ξαναράβουν τα κομμάτια για συγγνώμη.
Θα παίρνουν πίσω όσα έσπειραν
για θάνατο και θα σε στήνουν όρθιο σαν να ζεις ακόμη".
Την πολιτεία ξύπνησε ένας θόρυβος,
κάτι γεννήθηκε μεσ’ τη σιωπή
χάθηκε μέσα στα συντρίμμια ό,τι τους ένωσε,
οι έρωτες κι οι μουσικές κι ένας τρελός
που πια δεν είναι στο μπαλκόνι.
"Στρατιώτη θα `ρθει η στιγμή
που θα μιλάνε για τα ρούχα σου,
θα ξαναράβουν τα κομμάτια για συγγνώμη.
Θα παίρνουν πίσω όσα έσπειραν
για θάνατο και θα σε στήνουν όρθιο σαν να ζεις ακόμη".