Bir mor cadıydı ormanda
Yaşardı kendi mağarasında
Böceklerle yarasalarla ve konuşurdu tavşanlarla
Atlardı süpürgesine, uçardı gökyüzüne
Yağmurlu akşamlarda ağlardı yanlızlığına
O yanlızdı ve mordu
Onu benden başka bilen yoktu
Bazen takılırdım rüzgarına
Düşürürdü beni tuzaklarına
Atlardı süpürgesine, uçardı gökyüzüne
Yağmurlu akşamlarda ağlardı yanlızlığına
Alışmıştım onu görmeye
Süpürgesinin üstünde
Ama karar verdi gitmeye
Ben artık büyüdüğümde
Atlardı süpürgesine, uçardı gökyüzüne
Yağmurlu akşamlarda ağlardı yanlızlığına
Mor cadı şimdi uzaklarda bir gece bıraktı ardında ve bir sabah uyandığında hiçbiri yoktu burda