Είδα,
μια κόκκινη σελήνη.
Είδα,
δυο σύννεφα
να φεύγουν μακριά,
μάτια
που ο έρωτας τα κλείνει
μάτια,
παράξενα κι υγρά
μα δεν ήταν να γίνει
Είδα
στης θάλασσας τα χάδια.
Είδα
ασάλευτη να μένει η αμμουδιά.
Δώσ’ μου
το μήνα που `χω άδεια
Δώσ’ μου
την άδεια σου καρδιά
να νοικιάζω τα βράδια
Πάντα
τα χείλη σου ήταν ρόδινα
Κι είχα
Δεν είχα
σώμα, στο `δινα
Πάντα για πάντα μαζί.