Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν
Ευτυχώς το νιώθω απόλυτα καθώς
Άπ’ το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη
Τρυφερά με τα φανάρια μου σβηστά
Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία
Καθετί μισοχωμένο μες τη γη
Όπως το κωφάλαλο αδερφάκι τώρα λάμπει
Με το φως που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός
Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός
Δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός
Δίπλα από το κύμα έχει τ’ άλογα λυμένα
Θα τον δεις ο ασπροντυμένος μπουζουκτσής
Κι όλο κατεβαίνουν καπνεργάτριες και προσκόποι
Με φακούς μέσα από κρότους και καπνούς
Τρέχουνε τα πεύκα το φεγγάρι ξεδιπλώνει
Διαρκώς με γάζες σκοτεινές το φως
Κι άγριες παρέες νεαρών με γυφτοπούλες
Προσπερνούν και μαγεμένο μ’ οδηγούν
Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός
Δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός