Από τα βάθη της καρδιάς
ως του μυαλού τα δάση
μ’ έκαψε η φλόγα του κορμιού
που σαν τα νύχια τ΄αγριμιού
με έχει κομματιάσει.
Ό,τι έμεινε από μένα
είναι λίγα πράγματα
σε μια πέτρα σκαλισμένα
με δικά μου γράμματα.
Ό,τι έμεινε από μένα
έμεινε στ΄αζήτητα
σα στιχάκια πικραμένα
στα παλιά ριζίτικα.
Νικάει αυτός που πολεμά
και όποιος δε λυγίσει
μα εγώ δεν έχω πια καρδιά
είμαι ένα πλοίο σ’ αμμουδιά
που έχει ναυαγήσει.