Στο λάγνο φως της μέρας
με παίζει ο αέρας και μου γλυκαίνει την ψυχή.
Αγάπη μαραμένη, στα χρόνια ξεχασμένη
σε είχα χάσει απ` την αρχή.
Τώρα τα βήματά μου αφήνω στ` απάνεμα τα μονοπάτια,
τώρα τα λόγια σου βαραίνουν στο λυγμό.
Βάστα χλωμό μου αστέρι,
πιάσε με απ` το χέρι να χαρείς
στο δρόμο για να βγούμε,
κι αν πάλι θα χαθούμε να συμβεί
θα` χει γραφτεί.
Πηγή να σταματήσω
τη δίψα μου να σβήσω, άλλη το ξέρω δε θα βρω.
Ήσουν για μένα φως μου, φίλος μαζί κι εχθρός μου,
μέσα μου στοίχειωνες θεριό.
Этот текст прочитали 298 раз.