Ζήσαμ’ ωραία της αγάπης μας την άνοιξη
με τ’ Απριλιού τα λουλουδένια τα χαλιά
και τα πουλιά κι αυτά σωπαίναν με κατάνυξη
όταν εμείς οι δυο αλλάζαμε φιλιά
Το καλοκαίρι και ο έρωτας τρελάθηκε
ήταν θερμός κι είχε μεθύσει από ευωδιές
με το φθινόπωρο η αγάπη μας μαράθηκε
ήρθε σε λίγο κι ο χειμώνας στις καρδιές
Χειμώνας
Δεν τ’ ακούω πια τριγύρω μου τ’ αηδόνια
Χειμώνας
Κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνια
Με χτυπά το ξεροβόρι μ’ απονιά
κι έχει σβήσει κάθε σπίθα στης ελπίδας τη γωνιά
Χειμώνας
Πώς μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώνας
Πώς να βρω τη λησμονιά
μες στη βαρυχειμωνιά
στη φριχτή της μοναξιάς μου παγωνιά
Μα η αγάπη αν τα νιάτα μας τα κέρασε
με χίλια χάδια κι ανοιξιάτικα φιλιά
όταν για κάποιο πείσμα δείξει ότι πέρασε
θα σβήσει μές στης λησμονιάς τη σιγαλιά
Μετανιωμένοι απ’ τ’ ανόητα γινάτια μας
της μοναξιάς θα δούμε άτυχες βραδιές
Όταν το δάκρυ ψιχαλίζει από τα μάτια μας
τότε θα πει πως χειμωνιάζουν οι καρδιές
Χειμώνας
Δεν τ’ ακούω πια τριγύρω μου τ’ αηδόνια
Χειμώνας
Κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνια
Με χτυπά το ξεροβόρι μ’ απονιά
κι έχει σβήσει κάθε σπίθα στης ελπίδας τη γωνιά
Χειμώνας
Πώς μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώνας
Πώς να βρω τη λησμονιά
μες στη βαρυχειμωνιά
στη φριχτή της μοναξιάς μου παγωνιά