Έρχονται ώρες που πολλές φορές θυμάσαι
σαν μια σκιά την περασμένη σου ζωή
κι απ’ τον καημό σου όλη νύχτα δεν κοιμάσαι
και ξημερώνεσαι ως το πρωί
Κι έρχονται ώρες που πολλές φορές δακρύζεις
όταν ακούς να σιγοπαίζουν τα βιολιά
και τότε πια φανταστικά ξαναγυρίζεις
νοσταλγικά στα χρόνια τα παλιά
Παρελθόν
μια κιθάρα κι ένα μπάντζο
ένα όμορφο ρομάντζο
Παρελθόν
μια ζωή γεμάτη νιάτα
χρόνι’ αξέχαστα γεμάτα
Παρελθόν
είσ’ ανάμνηση ωραία
μια αχώριστη παρέα
που σε σέρνωμαι μαζί
μες στην πλάση την πεζή