Onca ugraş onca emek,hepsi boşa gitti demek
Çok mu zordu gülümsemek,az da olsa benimsemek
Yarınları önemsemek gerek umutlar bitene dek
Huzur bulmak tek dilek,yaptıgım şey beklemek
Bazen yaşanır teklemek,arkasından gelir düşmek
Fazla koyar insana dostundan kazık yemek
Herkes çıkarcı olmuş çok zor artık guvenmek
Şimdi çok iyi anladım neymiş asıl kaybetmek
Yapmam gereken sabretmek,sabrettikçe şükretmek
Küfürden mi hayr gelcek bana yakışmaz küfretmek
Dilim dogru yoldan caymadıkça pek şaşırmaz
Derdimi içime sakladıkça nefsim rahat durmaz
Dostuma hayırsız derdim utanmadan gülerdi
Gelince selam vermeden kelam ederdi
Zora düşünce yalnız bırakıp kaçıpta giderdi
Düşünceler yerle birdi iyi niyetler kirlendi
Nakarat
Benimle bile bile kimse gelir mi ölüme?
Yaşamak için seçenekler konulur önüme.
Gözümü boyamak için gül verdiler elime,
Sansür çektiler gözlerimin perdelerine.
Yoklukta huzuru bulmak büyük magrifet
Sıkar belki esaret,cezalardan berat et
4 duvardan firar et,bu şarkımda keramet,
Varsa durma keşfet keşfedemezden pes et!
Mutluluk denen şey sadece bir masaldı
Rüyalarda kaldı büyük umutla uykuya daldı
Uyandıgında sonuç yine ahzin hayal kırıklıgı,
Oldu yine inanmadı söyleyin ne yapmalı?
Söylenen sözlerinde hiçbir hatrı kalmadı
Saklanan yılanlar dogru yoldakilere sokmadı
Mutluluk aşısı olmak isteyenler olamadı
Seveni arıyorum diyenler bir türlü bulamadı.
Güllerini büyütmek isteyenler kökünü sulamadı
Ve sonrada gülüm soldu diyip oturup agladı
Bazılarının feryatları yurekleri dagladı
Solan gülü yeşertme çabası sade boş bi ugrastı