Κυρία των ρόδων μες στη βροχή
πώς να σε σκεπάσω
με πετάς στη γη
ρισκάρεις και πέφτεις
σαν καμένο χαρτί
κι εγώ κομμένος στα δυο
πατινάρω σε πάγο λεπτό
Ξινό μου κεράσι
βροχή θερινή
κι από τα μπέρμπον πιο δυνατή
πάνω στο σύννεφο μην κοιμηθείς
και τ’ όνειρό σου μείνει εκεί
δες, πατινάρω σε πάγο λεπτό
Τρέξε στο χιόνι, μες στη βροχή
ξέρω ποια είσαι
μα δεν είσαι εκεί
βλέπω ότι τρέχεις
κάνεις ό,τι μπορείς
μα στο καταφύγιό σου δεν είναι κανείς
ξέρω, φοβάσαι
μα εγώ πιο πολύ
σαν το τελευταίο αντίο που πρέπει να πεις