Έφυγε το πλοίο της γραμμής
κι έντυσε η ψύχρα το σκοτάδι
άδειασε τελείως το φεγγάρι
κι άρχισε το πάρτυ της σιωπής.
Έφυγε το τραίνο της γραμμής
άναψε τσιγάρο ο αποσπερίτης
ψάχνει για παρέα ο σμηνίτης
μα έχει πέσει ομίχλη από νωρίς.
Κι εγώ γυρνάω να σε βρώ
χωρίς ταυτότητα καιρό
σε αεροδρόμια σταθμούς λιμάνια
μα εσύ δεν είσαι πουθενά
οι νύχτες κάνουνε νερά
και τραγουδάω πάλι με τ’ αλάνια.
Έφυγε η πτήση της γραμμής
έτρεξε ένα δάκρυ απ’ το μαντήλι
δύο μεθυσμένοι απ’ τη Σεβίλη
στις καρέκλες της αναμονής.
Το λεωφορείο της γραμμής
έφυγε και σβήσανε τα φώτα
έκλεισε απότομα η πόρτα
κλαίει η φυσαρμόνικα...κανείς...